Tepetaklak Dolmalar

15 sene önce Girit’e geldiğimde, en çok bayıldığım şeylerden biri bu rengarenk dolmalık biberlerdi ki o zaman bunların ithal edilmişlerini İzmir’de süpermarketlerde bir kaç tanesi bir tabakta paketlenmiş olarak görebiliyorduk. O zamandan beri büyük bir zevkle bu biberlerden dolma yapıyorum, çok “etli” oldukları için de fırında pişirmeye geliyor, kolay kolay kurumuyorlar.

Yine pazara gittiğim ve dolma yapmak için bu iç açıcı renklerdeki biberleden aldığım günlerden biri… Dolmanın içini her zaman ki gibi yapıyorum. Ama dolmalar bu kez ufak bir farkla pişecekler. Baş aşağı!! Evet, doğru duydunuz: tepetaklak dolmalar! Bu da nereden çıktı? demeyin.

Her zaman annemle, bir köprüde karşılaşan 2 inatçı keçi gibi çatışmayacağız. Bergamot reçelini, kabak çiçeği dolmasını, armikoyu o benden öğrenmiş olabilir, hatta dolmaları fırınlama fikrini de. Ama bildiğim Türk yemeklerinin çoğunu annemden öğrendiğimi de inkar edemem. Bu kez de dolmaların tepetaklak pişme fikrini annem bir komşusundan öğrenmiş, yazın gittiğimde de ben ondan. Fırında pişen dolmaların kokusu tencerede pişenlerle kıyaslanamayacak kadar güzeldir. Biberlerin közlenmiş kokusu bütün evi sarar ve insanın iştahını açar. Fırında dolmanın eleştirilebilecek tek yanı, dolmaların en üst kısmındaki pirincin biraz kuruyup kıtır kıtır kalmasıdır. İşte bu tepetaklak yöntemle bu meseleye de kesin çözüm bulunmuştur artık. Dolmaların ağzından giren sıcak su ve buhar biberlerin içinde hapsolduğundan dolmalar en tepesine kadar gayet güzel pişer ve pirinçleri hiç de kurumaz. İşte her zamanki gibi içini hazırlayıp biberlerin kendi kapaklarını kapattıktan sonra tepetaklak çevirip tepsiye dizdiğim biberler fırına girmeden önce böyleydiler:

fırından çıktıktan sonra da böyle:

Çok da iddialı bir tarifim yok. Ufak bir detay ama bazen sonucu olumlu yönde müthiş etkileyebilen bir detay. Kendi tecrrübe edip beğendiğim için, yalnızca paylaşmak istedim.