25 yıldır Girit'te yaşıyor, geziyor, tadıyor ve paylaşıyorum
Bir cesaret açtığım blogum bugün 1 yılı geride bıraktı bile! Bir blogum olmasina karar verdiğimde amacım, karşı kıyıdaki komşudan bazen tanıdık bazen de çok değişik gelecek lezzetler getirmekti size. Böylece günlerce aklımı meşgul eden konu, bloguma nasıl bir isim vereceğim de belirlenmiş olmuştu. “Komşuda pişenden” …
Bugünlerde hayatımıza yepyeni birşey girdi. Mayacığımız bale derslerine başladı. Öyle hevesle gidiyor ki…bir sonraki dersi bekleyemiyor 🙂 Sıfır numara bale kıyafetlerini ve en küçük boy bale ayakkabılarını aldığımız gün denemek için bir giydik, bir daha üstünden çıkartamadık 🙂 Onlarla yemek yedi, çizgifilm seyretti, neredeyse onlarla …
Özlendiğini bilmek güzel bir duygu elbette. Demek varlığın birilerinin hayatına birşeyler katıyor ki yokluğun fark ediliyor. Demek ki sevilmişsin ve yakınlarda bir yerlerde değilsen özlenmişsin. Özlediğine kavuşmanın coşkusu sadece “Hoş geldiniz!” sözlerinde kalmıyor da gözlerdeki ışıltıdan size yansıyor ve sevgi dolu bir kucağa atılırken kulağınıza …
Komşu evine döndü sonunda. Döndü dönmesine de, daha kendine gelemedi. Hele ki yazmaya hiç fırsat bulamıyor. Şimdilerde bir yandan yemek yapıyor, diğer yandan önceki gün gelen kolilerle boğuşuyor. Evde dönecek yer kalmamışken Mayacık da çok özlediği bisikletiyle etrafımda dolaşarak durmadan – nerede olduğunu hatırlayamadığım- birşeyler …
Bugun Istanbul’dayız… Sonraki gun Londra’da… aynı aksam da Nothingham’da.. Bir kus misali geciyor bu kıs… hadi hayırlisi 🙂